Калі зь зямлі на белай хмары ў неба  

Падымецца магутны карабель,  

Мы, людзі, будзем думаць: а ці трэба  

Шукаць пілотам для Зямлі зямель?  

Ці варта круг рабіць ім разьвітальны,  

З тугой за кантынентамі сачыць,  

Як быццам бачыць кадр дакумэнтальны,  

Дзе ім ужо статыстамі не быць?  

Няхай, па невядомай нам прычыне,  

Не вернуцца яны на касмадром,  

Заснуўшы сном касьмічным у кабіне  

Ці недзе новы адшукаўшы дом...  

Аднак зацьвердзяць посьпеху бясспрэчнасьць  

Наш век дваццаты і наступны век,  

І будзе фільм Зямлі глядзець не вечнасьць  

Вачыма зор сваіх, а чалавек.