На усходзе красна неба.

Нас ня дзівіць – так і трэба!

Кроў ракамі льецца ў мора,

Салдат гіне там ад гора

Без кашулі і бяз хлеба.

Нас ня дзівіць – так і трэба!

Гоняць сына, гоняць мужа,

Мы слухаем цара дужа.

З душы б’ецца скарга ў неба,

А мы маўчым – так і трэба!

Жандар стрэле, казак б’ецца,

У народа спіна гнецца

Ад налогаў з солі, хлеба,

А мы плацім – так і трэба!

Ў Пецярбурзе зьмерлі людзі:

Ім прашылі куляй грудзі,

Бо то зь песьняй і з алтарам

Пайшлі з папом перад царам.

А цар сыпнуў, як бы зь неба,

Тысяч куляў – так і трэба.

Дурняў хрысьціць на свабоду.

Цар навуку даў народу,

Паказаў ім, як бы зь неба,

Што больш цара не патрэба!

Тагды Гапон у грамаду

Бяжыць, крычыць: «Трэба ладу,

Трэба шроту, бомбаў, стрэльбаў,

Трэба біць нам гэтых шэльмаў.

Трэ злізаць усіх міністраў,

Бюракратаў, антыхрыстаў».

Чую яшчэ голас з неба,

Што цара павесіць трэба!

3 той пары Масква, Варшава,

Рыга, Вільня, Бак, Лібава,

Беларусь, Літва, Расея

Гоняць вон цара-зладзея!

Народ чуе голас зь неба,

Што больш цара не патрэба!

Бомба – трах. Сяргей у шматы,

Мірскі бяжыць аж дахаты,

Цар у страху, сенат млее,

Беданосцаў аж хварэе...

Кладуць сеткі, каскі, бляхі.

Найбольш страшаць – гэта ляхі:

Ціха колюць, цэльне стрэляць,

Так, як жыта, чарцей мелюць.

Народ чуе голас зь неба,

Што больш цара не патрэба.