Пад белай страхою стаіўся пасёлак,

      Прымоўклі навокал лясы,

Мільёны, мільярды халодных вясёлак

      Убралі сьнягоў абрусы.

І колькі тут ясных, бліскучых іскрынак

      На сьнезе марозным, сухім!

Як ціха! Як соладак тут адпачынак

      Між лесу ў пасёлку глухім!

Мы так разважалі і так успрымалі

      Спакой неабыклы і глуш,

І несьлі далёка нявідныя хвалі

      Суладнасьць і згоду дзьвюх душ.

За днямі дні пойдуць звычайнай дарогай,

      Нібы несупынны струмень...

Мой дружа! Нам радаснай песьняй з былога

      У памяці ўстане той дзень.