Вецер сьцішыўся ў бары,

Сьпі, Якубе, сьпі, стары!

Тут няма жывой душы,

Сам сябе ты калышы.

Па-над рэчкай дрэмле дуб,

Задрамлі і ты, Якуб!

      Выбег зайчык з-пад дуба,

      Люлі, люлі Якуба!

      Сьціхла, змоўкла дарога,

      Люлі, люлі старога!

Выплыў месяц-чараўнік,

Вырас чорны баравік.

Сьпі, Якубе, лысы дзед,

Пойдзеш заўтра ў лес чуць сьвет,

Прыйдзеш і наверняка

Знойдзеш там баравіка.

      Выбег зайчык з-пад дуба,

      Люлі, люлі Якуба!

      Мне грозіць пальцам строга,

      Люлі, люлі старога!

Ляж на правы бок, зяхні,

Кінь ты клопат і засьні!

Няхай сьняцца табе сны,

Тыя сны, што сьняць блазны.

Хоць у марах, хоць у сьне

Пасумуй ты аб вясьне.

      Выбег зайчык з-пад дуба,

      Люлі, люлі Якуба!

      Сьпі, Якубе-нябога,

      Люлі, люлі старога!

Сам сябе я калышу,

Сон, прыйдзі ка мне, прашу!

Сам сабе я сьпяваю,

Дзе ты, сон мой, пытаю?

Больш сьпяваць не магу,

Сьцішся, сьпі і ні гу-гу!

      Выбег зайчык з-пад дуба,

      Люлі, люлі Якуба!

      Позна, часу ня многа,

      Люлі, люлі старога!