Шмат напісаць мне аб чым трэба,

Душа ж мая жыве адным:

Схавала радасьць маю глеба

Пад ціхім крыжам дзервяным.

І дзе знайсьці мне тыя словы,

Каб выказаць жальбу маю!

Мне нестае душы паловы,

Свой боль я ў сэрцы затаю.

І буду думаць у тым болю,

Сум абымаючы наўкруг,

Што я ня ўбачу больш ніколі

Цябе, мой лепшы ў сьвеце друг!

Было б лягчэй мне, каб я ведаў,

Што жаль мой дойдзе да цябе,

Але ня знойдзе к табе сьледу

Мая туга нідзе, нідзе!

Апошні міг. Труна раскрыта.

Халодны дождж пайшоў гусьцей,

А ў кусьціку, расой абмытым,

Свой гімн табе сьпеў салавей.