За што лілася кроў людская?

За што гібеў і гінуў люд?

Гібеў набытак ўсяго краю

І пакаленьняў гінуў труд?

І бег народ, бы ў час паморку,

Закрыўшы вочы, ў белы сьвет,

І толькі дым ўздымаўся горкі,

Крыжы азначвалі іх сьлед.

А колькі нашых дзетак мілых

Па тых шляхох вайны ляжыць.

Пануе ціш на іх магілах,

І край разбураны маўчыць.

І вы цяпер рукамі ката

Гатовы згоду дараваць?

Але ці можна ў вас брата,

Скажэце, каіны, прызнаць?

Вам не па сіле груз цяжэрны

Вайны, што самі вы ўзьнялі,

Зьнішчэньне, мах яе бязьмерны,

Згінота цяжкая зямлі!

Ня вы дасьце народам сьвята,

Ня вам пажар вайны заліць!

Дык рукі прэч, забойцы, каты!

Ня вам аб згодзе гаварыць!