Гусі, гусі, вырай вольны!

      Сумен крык ваш, гусі:

Леціцё вы ў сьвет раздольны

      З вашай Белай Русі.

Засмуткуюць зноў балоты

      Бяз вас, госьці лета.

Занудзяцца, як сіроты,

      Лозы там да сьвету.

Бабыль-вецер на сьвітаньні

      Пойдзе ў сьвет шырокі,

Пойдзе ў злосьці, буркатаньні

      Аглядаць валокі.

А вы, гусі, пад аблокі

      Крыльлямі ўзмахнеце,

Каб ня бачыць, як асокі

      Гне і ломіць вецер.

Што ж? Ляціце – для свабоды

      Вам і крыльлі служаць...

Толькі ж шкода чагось, шкода –

      Па вас далі тужаць.

І гаруе сіратліва

      Ў чырвань лес адзеты...

Ой вы, гусі! панясьлі вы

      За сабою лета!