Голь абадраная, голь неакрытая,

Злою вядоляю моцна прыбітая!

Заўжды няма табе, горкай, спакою –

Ўвесну, і ўлета, увосень, зімою...

Людзі бяздомныя, людзі бязродныя!

Поўняцца вамі астрогі халодныя;

Холад там, сырасьць і вецер сьвідруе,

Там твае скаргі ніхто не пачуе...

Што ж цябе гоніць, голь неакрытая,

Голь бедачыная, Богам забытая?