Дні бягуць ды бягуць,

Вянуць краскі ў палёх,

Жоўкне лісьце, трава,

Моўкне сьпеў па лясох.

I часьцей ды часьцей

Хмурыць неба свой твар,

Рэдка сонца глядзіць

З-за туманаў і хмар.

Азірнешся вакол –

Глуш, маркота і ціш,

I з нудою на ўсё,

З горкім смуткам глядзіш.

I ня ведаеш сам,

Чаго жаль спанаваў,

Як бы часьць самаго

Ты навек пахаваў...

Дні праходзяць, бягуць,

Карацеюць яны.

З кожным днём далей мы

Ад жыцьця, ад вясны.