Ў хмарцы сонца заблудзіла,

      Ціха ўсюды, парна так.

Сьціхла поле, як магіла;

      Ў агародзе зьнікнуў мак.

Што мінута – ўсё цямнее.

      Гу-у!.. – грыміць далёка гром.

Сэрца б’ецца, сэрца млее –

      Каб ня скрыўдзіла дажджом!

Крэхчуць жабы у балоце,

      Як замлела ўся зямля.

А ў калясцы, ў пазалоце,

      Ў хмарах едзе ўжо Ільля!

Ажно страшна, сумна стала.

      I сярдзіта ж хмар напасьць!

Каб нас градам не скарала!

      Ну, то будзе, што Бог дасьць...