О, край родны, край прыгожы!        

Мілы кут маіх дзядоў!

Што мілей на сьвеце Божым

Гэтых сьветлых берагоў,

Дзе бруяцца срэбрам рэчкі,

Дзе бары-лясы гудуць,

Дзе мядамі пахнуць грэчкі,

Нівы гутаркі вядуць;

Гэтых гмахаў безгранічных

Балатоў тваіх, азёр,

Дзе пад гоман хваль крынічных

Думкі думае прастор;

Дзе увосень плачуць лозы,

Дзе вясной лугі цьвятуць,

Дзе шляхом старым бярозы

Адзначаюць гожа пуць?