Бура вые. Лес гамоніць,

Як на сходзе дзе народ.

Вецер хмары так і гоніць;

Дождж, і гразь, і галалёд.

На камінку корч пылае;

Каля печы дзед сядзіць.

Бацька лапці папраўляе,

Маці ніткі села віць.

Вецер вые, не сьціхае,

Дзіка ў коміне шуміць,

То заплача, засьпявае,

То па стрэсе прабяжыць.

Ціха ў хаце. Сэрца ные.

Страх душу апанаваў.

Чаму ж, вецер, думкі злыя

Ты ў душу маю нагнаў?