Мы ходзім, спатыкаемся,

Бадзяемся, як п’яныя,

Мы з голадам зрадніліся,

Худыя, абарваныя.

Асьмеяны, аблаяны,

Гразёю мы замазаны.

Багатымі мы скрыўджаны,

Няволяю мы зьвязаны.

Ў балоты мы адціснуты,

Загнаны мы у шчыліны,

I вочы нам завязаны,

I вушы нам зачынены.

Адно мы добра ведаем:

Хоць вечна мы блукаемся,

А ўсё ж такі, хоць некалі,

А праўды дапытаемся.