Колькі ўжо раз за падаткі

     Стараста пужае!

Ой, няхай іх! Горка зь імі,

     Хто таго ня знае!

Аж тут пісар прыязджае

     Разам з старшынёю...

Ой, нічога ж не парадзіш

     З горкаю бядою!

– Пачакайце, калі ласка!

     І – бух ім у ногі!

А назаўтра я Красульку

     Пацягнуў за рогі.

Зарыкала так жалобна

     Бедная жывёла,

I мне сэрца гэтым рыкам,

     Як нажом, парола.

Жонка плача, лямантуе...

     Гэтак па дзіцяці,

За труною йдучы, плача

     Хіба толькі маці...

Я йшоў збоку, і здушылі

     Горла мне залозы.

Ў поле выйшаў – паліліся

     З вачэй самі сьлёзы.