Кукавала зязюля

У зялёным лесе,

Гадавала матуля

Дачушку Алесю.

Гаманіў бор сасновы

Ў вечары і ранкі,

Над калыскай ліповай

Пела калыханкі.

– Сьпі, засьні, мая дзетка,

Птушкі ўжо заснулі,

Сьпі, засьні, мая кветка,

Люлі, люлі, люлі.

– Сьпі, ня ведай трывогі,

Надыдзе часінка, –

На свае ўстанеш ногі,

Мая ты дзяўчынка.

Будзеш кужаль ты прасьці,

Будзеш ткаці кросны,

Выглядаці долі, шчасьця

Ў маладыя вёсны.

Кукавала зязюля

У зялёным лесе,

Не згадала матуля,

Што выйдзе з Алесі.

Як набралася моны

Матчына дачушка,

Паляцела да сонда

Пералётнай птушкай.

Паляцела дзяўчына

Самалётам гонкім

Над шчасьлівай краінай,

Над роднай старонкай.

Адчыняе вароты

Нябесным маршрутам

Ці як ястраб з высотаў

Скача з парашутам.

I да сонца праз хвілю,

А ўсё вышай, вышай!

Самалётавым крыльлем

Воблакі калыша.

Стара маці днём, ночкай

Марыць ля ваконца:

Ужо к прасьніцы дочка

Не зьляціць з-пад сонца.

Кукавала зязюля

У зялёным лесе,

Не згадала матуля,

Што выйдзе з Алесі.