Думае – герольды  

Ў барве й каронах?  

Рык фанфаронаў – ад суднага дня глухіх?..  

А тут проста трубы  

Чэшскай фірмы «Лігатона».  

А на калках вісяць кажухі.  

Бэлькам – шэсцьсот  

(Тут што праўда, то праўда)...  

Сьведкі польскай, і нашай, і... іншай зары,  

Але тут... Тут сьпявае ціхутка радыё,  

І ў каморцы «тэлік» маленькі гарыць.  

Тут дзяжураць. Тут звон адбівае рупліва  

Ўсё, што зьелі, скахалі і прапілі...  

Ну вас... З вашым... туды...  

Рамантызмам саплівым.  

Вы, паэты ўлюбёнай маёй зямлі.  

Не прыполамі дам,  

Не дамаскай парфумай  

Пахнуць рукі «герольдаў» на гэтай «гары».  

Пахнуць яны жалезам, пылам і гумай,  

А ў сіх тых – часныком.  

(Ходзіць Кракавам грып.)  

Пахнуць добра баршчом, цёплым хлебам, цыбуляй,  

Як дзяды ў старожцы ці ў начлег на Дняпры...  

І мне добра.  

І шчыт Марыяцкі, як вулей,  

Над згасаючым Кракавам мёдам гарыць.  

Ў Яна Колтуна ані гэрбоў ні дукатаў  

(Як, між іншым, ва ўсіх «герольдаў» пяцёх),  

А звычайная,  

Такая сабе –  

Зарплата –  

Ад дзьвюх тысяч злотых да чатырох.