Ціха месяц адзінокі

Ходзіць ў небе над зямлёю.

Неразгаданы, далёкі,

Што ты бачыш пад сабою?

Бачыш сьлёзы ты людскія,

Як яны з расою льюцца,

А ў тумане думкі злыя

Горкім плачам аддаюцца;

Як бяз волі і бяз хлеба

Працавіты люд наш гнецца...

Кінь ты жальбу нашу ў неба –

Няхай неба ўскалыхнецца!