1. Ад Максіма Кніжніка пачатак...  

2. І калі скончылася сем тысяч год ад стварэння свету, Хрыстос ізноў сышоў на зямлю і хадзіў па ёй, каб споўнілася тое, аб чым сведчылі прарокі.  

3. I хадзіў Ён па ўсім Забраным Краі і па Занёманшчыне, і па Задзвіншчыне, і па Бярэзінскай зямлі.  

4. І разам з ім святы Пётра і святы Юр'я. Але ніхто з людзей не пазнаваў Яго.  

5. Бо ішлі яны босымі нагамі з непакрытымі галовамі і былі адзетыя ў белы кужаль ды суконныя світкі, а не таго спадзяваліся людзі.  

6. Таму ніхто не ўзяў увагі на іх, калі ў часе жніва праходзілі між працуючых людзей.  

7. Толькі музыка, катораму цяпер не было чаго рабіць, падыйшоў да іх і сказаў: сорамна мне, бо сягоння дзень працы і ўсе клапоцяцца каля зямлі; адзін я нікчэмны чалавек.  

8. I сказаў яму Хрыстос: не смуціся ў сэрцы сваім. Ці ж не твае песні спяваюць  

не схіляй нізка галавы твае, і не хавай аблічча ад  

яны цяпер, у часе жніва! Таму

вачэй людскіх.  

9. Бо няма праўды ў тым, каторы кажа, што ты — лішні на зямлі. Запраўды кажу  

я табе: надыйдзе яму гадзіна горычы — і чым ён разважыць тугу сваю, апроч песні  

прызавець цябе.  

твае? Як у дзень смутку, таксама ў дзень радасці ён

10. I навучаючы яго, казаў: пад песні кладуць чалавека ў калыску, і з спевамі ж  

апушчаюць у магілу яго.  

I1.  Штодзённымі  клопатамі  поўніцца  жыццё  людское.  Але  калі  зварухнецца  лепшымі будзеце вы за іх?  

12. Бо спяваюць нават і жабы ў багне, а ці ж не душа чалавека,— толькі песня здолее спатоліць яе. Шануйце ж песні свае.  

13.  Так  навучаў  Хрыстос  музыку.  Але  Пётра,  пачуўшы  словы  яго,  сказаў: Вучыцелю, у гэтай краіне ёсць людзі, каторым няма чаго есці. Ці ж не сціснецца ад сораму сэрца таго чалавека, каторы, шукаючы скарынкі хлеба, прыйдзе з песняй да іх?  

14.  У адпаведнасці  яму,  сказаў  Хрыстос:  так, жыццё  гэтых  людзей  цяжкое, беднае і прыгнечанае. Чаму ж ты хочаш яшчэ пазбавіць іх красы! Мала дадзена ім — няўжо ж трэба, каб было яшчэ менш?  

15. I, абярнуўшы аблічча сваё да музыкі, папытаўся: калі пяюць песні ў вас?  

16. Музыка адказаў: пяюць на Каляды, на Запускі, на Вялікдзень, на Тройцу, на Яна Купалу, у Пятроўку, на зажынках і дажынках.  

17. Пяюць на радзінах і хрэсьбінах, пяюць дзіцё калыхаючы, і самі дзеці пяюць гуляючы; пяюць на ігрышчах і вяселлях, і на хаўтурах, і ў бяседзе, і пры працы, і на вайну ідучы, і ва ўсякай іншай прыгодзе. Увесь круглы год пяюць.  

18. І мовіў Хрыстос Пятру: ты, шкадуючы галодных людзей, асудзіў песню, але самі галодныя не асудзілі яе. Жывая душа ў народзе гэтым.  

19. Тады ізноў сказаў Пётра: але няхай жа ў песнях будзе страва для душы, няхай будуць думкі добрыя і навучаючыя, каб апроч красы, быў у іх і спажытак чалавеку.  

20. І адказаў яму Хрыстос: няма красы без спажытку, бо сама краса і ёсць той спажытак для душы.  

21. I навучаючы іх, мовіў: агляніцеся навокал! Ці ж не ніва калыхаецца каля нас?  

22. Цяжка  каля  яе  працаваў  гаспадар  і,  вось  бачыць:  паміж  збожжа  ўзраслі васількі.  

23. I сказаў ён у сэрцы сваім: хлеб адбіраюць у мяне гэтыя сінія кветкі, бо поўнаважкія каласы маглі б узрасці тут заміж васількоў.  

24. Але, яшчэ з малацця краса іх прыйшлася мне да душы. I таму я не вырву яе з каранём іх і не выпляню, як усялякае благое зелле. Няхай растуць і радуюць, як у маленстве, сэрца маё.  

25. Так казаў сабе гаспадар у сэрцы сваім! I не падняў ён рукі на васількі.  

26. Я ж кажу вам: добра быць коласам; але шчаслівы той, каму дадзена быць васільком. Бо нашто каласы, калі няма васількоў?  

27. І, кажучы так, пачуў Ён песню жнеек, і прамовіў: слухайце, што кажуць словы гэтай песні. Яе складалі людзі, якія ведаюць, чаго варты хлеб.  

28. Яны  ж пачулі,  што  словы  тэй  песні  кажуць:  няма  лепш  цвяточка  над васілёчка. I далей ужо моўчкі ішлі яны.  

29. I босыя ногі Хрыста пакідалі на цёплым, мяккім пылу дарогі сляды.  

30. Але гора вам, бо даўно ўжо затапталі вы іх. Амін.