Нарадзілася 4 снежня 1981 г. у в.Квачы Нясвіжскага раёна Менскай вобласці, 1999г. скончыла сярэднюю школу №4 г.Нясвіжа. Дзед і баба сядзелі ў сталінскіх лягерах, тэма нацыяналізма была вольнаю разважанняў у нашае сям’е, выхоўвалася на нацыянальных каштоўнасцях. 1999 – 2000г. навучалася ў ПТВ г.Ганцавічы Берасцейскае вобласці, дзе практычна пачалося станаўленне на шлях апазыцыянэра. Сур’ёзнаю апазыцыйнаю дзейнасцю я пачала займацца толькі падчас навучання ў ПТВ. Выкладчыца паліталёгіі не пажадала “дзяліцца сваім хлебам” са мною, таму я вымушана была датэрмінова скончыць сваё навучанне за зладкаванне невялічкае імпрэзкі “Шоу Беларушчыны”, але працягваць адукацыю, хоць і іншага профілю, ужо ў каледжы.  2000 – 2003 Нясвіжскі дзяржаўны педагагічны каледж імя Якуба Коласа па прафэсіі настаўнік пачатковых клясаў і спэцыяльнасці выкладчык  працоўнага навучання. У гэты пэрыяд ўзяла на сябе кіраўнічыя абавязкі ў нясвіжскай суполцы, а на 2003г. адбыўся самароспуск структуры. Тады ж, падчас вандроўкі па мясцінах краіны, прыйшло разуменне таго, чым зьяўляецца для мяне Беларусь. Не проста краіна, ў якой мы жывем. Не проста зямля, па якое мы ходзім. Не проста паветра, якім мы дыхаем. Усё разам узятае, з людзьмі, гарадамі й вёскамі, птушкамі й жывёламі, лясамі й дарогамі для мяне больш, чым Радзіма. Жанчына, якая дыхае, існуе, а значыць жыве. Яе боль, яе радасць – у маім сэрцы. І каб любіць Беларусь, неабавязкова пабываць ў іншых краях, трэба зірнуць ёй у вочы, пачуць яе, пазнаць яе. Менавіта праз успрыманне Беларусі як жывое істоты, я знайшла для сябе забыты Рай, які ўсе шукаюць недзе далёка, нават не ўяўляючы, што ён насамрэч не проста побач, але заўсёды быў і знаходзіцца ў нас саміх. Менавіта ўспрымаючы краіну жывою, можна ўсвядомець, што Беларусь – гэта святое... Працавала ў базавай школе в.Сугвазды Валожынскага раёна Менскае вобласці. З 2006г. працую на ААТ “Нясвіжскі ільнозавод” ў г.п.Гарадзея Нясвіжскага раёна. У дзяцінстве хрышчана ў праваслаўі, але рэлігію не адрозніваю на асобныя канфэсіі і лічу сябе хрысціянкаю. Менавіта тога першапачатковага кшталту, калі толькі зараджалася гэтая плынь. І лічу, што зусім не мае сэнсу, які храм чалавек наведвае, таму што зашмат важней, каб ягонае сэрца было тым адзіным храмам, які можа наведаць Бог. Удзел у розных мерапрыемствах арганізацыі – простым паседжанні, вандроўцы на адпачынак ці акцыі супраціву – гэта штодзённая загартоўка, адукацыя, сталенне. Праз барацьбу выпрабоўваюцца ўласныя магчымасці й вартасці сяброў. У штодзённым змаганні пазнаеш сябе самую, цяжкасцямі ўзмацняецца сіла духу. Першы адміністратыўны арышт (5 суткаў) атрымала за ўдзел у акцыі 21 ліпеня 2004г., другі (10 суткаў) – за удзел у паслярэфэрэндумаўскіх падзеях у тым жа 2004г. У 2006г. была распачата крымінальная справа па артыкулу 193-1, якую прыпынілі “за адсутнасцю доказаў”, але якая была адноўлена ў 2007г. і даведзена да суду, вынікам  чаго стаўся штраф у 40 базавых велічынь. Суд не спыніў дзейнасці, а надаў яшчэ болей сілаў для таго, каб працягваць яе. З восені 2008 года далучылася да моладзевага руху “Маладая Беларусь”.  

Пішу вершы з дзяцінства. Спрабуюся ў прозе. Удзельнічаю у Нясвіжскім літаратурным аб’яднанні “Валошкі”, ад якога быў выдадзены агульны зборнік “Букет валошак” (2008г.) і менскім абласным літаратурным аб’яднанні “Жывіца”. Падрыхтавала да выдання уласны зборнік вершаў “Край мой навальнічны”. Захапляюся гафтаванкамі. Месца працы дало развіццю яшчэ аднаму захапленню – любові да ільну.