Уткнуўшы ў бераг вудзільно,  

Я вуджу раніцою.  

А воблака? Плыве яно  

І небам і вадою.  

Нарэшце клюнула разок –

І рыбка немалая! –

З пяром гусіным паплавок  

Пад воблака нырае.  

Стаіў дыханьне. Цішыня...  

Убок рукой умелай  

Я падсякаю галаўня,  

Цягну з хмарынкі белай.  

Вада ў кругах,  

Вада ў кругах,  

І неба ў ёй не тое...  

А воблака? Яно ў руках  

Трапечацца жывое.