Дарогі ўсёй зямлі маёй  

Гудуць у стомленых нагах.  

Куды табе ісьці за мной  

У гэткі невыносны шлях?  

Выцьцё здалёк. Бяжыць руя,  

І вочы сьвецяцца ваўкоў,  

Такіх жа валацуг, як я,  

Маіх сяброў, маіх братоў.  

І, можа, тыя, што ў мане  

Жывуць свой век, п'юць добрых кроў,  

Цкаваньне ўладзяць на мяне  

Калісьці – горш, чым на зьвяроў.  

Ўзяць не магу цябе я ў бой,  

Аддаць марозу і агню,  

Аддзячыць ліхам за любоў,  

Нянавісьцю – за дабрыню.  

Ня плач над лёсамі зьвяроў  

І вей не апускай разьбег,  

Як крумкачынае пяро  

На белы-белы, чысты сьнег.  

Дарогі ўсёй зямлі маёй  

Гудуць у стомленых нагах.  

Куды табе ісьці за мной  

У гэткі невыносны шлях.